Hep bu anı bekliyordu...Bütün ümitlerini buna bağlamıştı..O istedikçe yürekten,daha çok uzaklaştı istediği..Pes etmedi koştu peşinden..Bazen ümitsizliğe kapıldığı da oldu,bazen olumsuzlukların kamçıladığı da..Ama o hep istedi..

Şimdi bir başlangıca adım atmaya hazırlanıyorken,susuyordu..Konuşmuyor,sevinmiyordu..Sevinemiyordu belki de..Lal olmuştu resmen..

Ya daha somutlaşmadığı içindi..Görmesi lazım,dokunup-hissetmesi lazımdı..Belki de bu kadar sessiz mi olacaktı diye düşünüyordu..Artık ne bekliyorsa..

Hep olduğu gibi içinden tekrar ediyordu..

'Her şey güzel olacak,her şey güzel olacak..'